23-12-2015 Groningen,
Beste Dick,
Op het toernooi in Groningen vertelde Kees Schrijvers 5 minuten voor aanvangstijd dat het erg slecht
ging met Dick zijn gezondheid.
Geenszins was ik hiervan op de hoogte en ik zat dan ook zeer ontsteld achter het bord.
Eigenlijk wilde ik meteen de trein pakken naar Zwolle, maar de zetherhaling die ik aanbood
ging mijn tegenstander uit de weg. Uiteindelijk won ik de partij, maar vol met fouten,
ik kon me slecht concentreren. Inmiddels had ik via via het telefoonnummer van Ineke te pakken
gekregen en via Ineke het mail adres. Dick gaf schriftelijk aan niet te kunnen bellen,
vandaar dat ik nu dit stukje schrijf voor Dick.
Mooie herinneringen komen weer boven. Het was in de jaren '90-'95 toen HHP een van de grootste
jeugdafdelingen van Nederland had. Ik weet nog wel hoe we met een gehuurde bus
(en dan bedoel ik net zo groot als een gele lijnbus) afgeladen met HHP jeugd richting toernooien gingen.
Dick had een heuse yel bedacht; "Misschien doet 't zeer Het Houten Paard doet 't weer."
En ja hoor, met 80 man kwamen we joelend de zaal binnen!
Die jaren waren ook de glorietijd van de HHP jeugd club competitie. Samen met Dolf Meijer,
Wijnand Den Dekker, Koos Kamerling en mijzelf op bord 4 werden we JCK kampioen (Jeugd Club Kampioen),
de apotheose van een jarenlang zeer sterk jeugdbeleid onder leiding van Joop Knipscheer & Dick Kegge.
Als jeugdtrainer is dit toch wel het hoogst haalbare en Dick had het gehaald.
Helaas maakte ik als jeugdlid, ik was een jaar of 12, een grote fout.
Mede vanuit een sterke lobby vanuit een andere club en mijn eigen onervarenheid stapte ik over voor
de JCK competitie naar een andere club.
Dick had helemaal gelijk dat hij teleurgesteld was en ja, hij was er zelfs jarenlang boos over.
Toen ik een jaar of 18 was op het toernooi van de Burchtfeesten en Dick nog steeds (!) na al die jaren
wat venijnige opmerkingen over mijn overstap maakte, kwam er een confrontatie tussen ons.
Ik zei letterlijk dat ik hem een lul zou vinden als hij dat me de rest van mijn leven kwalijk
zou nemen en dat het inderdaad een fout was van een jong kind.
Dick stak zijn hand uit en zei de mooie woorden: "Oké, we schudden nu de hand en hebben het er niet
meer over."
Overigens weet ik nog wel een mooie anekdote over die Burchtfeesten.
Naast het schaakbord vonden Dick en ik elkaar in onzer beider gewichtsproblematiek.
We hadden het er wel eens over. En we waren goede praatjesmakers. We praten veel, maar deden weinig.
Zo zei Dick me 's ochtends dat hij at als een zieke kip en niet snapte dat hij te zwaar was en
ik vertelde dat ik op een groente dieet zat.
Een paar uur later zitten we -ja het slaat nergens op, maar zo ging het- beiden aan een bak patat.
Ik zei tegen Dick: "Je at toch als een zieke kip?" Dick zei: "Jij at toch groente?"
Ik zei: "Ik eet ook groente, want er zitten uitjes in mijn saus!".
Eigenlijk te dwaas als ik eraan terug denk.
Dick probeerde me manieren bij te brengen en eerlijk gezegd was dat nodig.
Ik ben nou eenmaal niet de man met de beste sociale vaardigheden ter wereld.
Ik zal een jaar of 14 zijn geweest dat ik ook weer de Burchtfeesten had gewonnen,
maar Dick gaf me geen boekenbonnen. Hij zei daar hoor je niet om te vragen Jaap,
wanneer je er volgende keer niet om vraagt en je wint, dan krijg je ze.
Wat dat betreft als ik de tijd kon terugdraaien had ik veel anders gedaan. Aan de andere kant,
ik was jong en dan maak je fouten. Zo hoorde ik wat zal het zijn, een jaar of 2 a 3 geleden,
dat Dick ontstemd was dat ik niet naar een HHP toernooi was gekomen terwijl ik op de parkeerplaats
van de Jumbo, waar ik Dick & Ineke tegenkwam, had toegezegd te komen. Ik was het gewoon vergeten.
Laat ik daarom voor nu en altijd duidelijk maken dat mijn persoonlijke slechte sociale vaardigheden
(als tiener was het nog erger dan nu!) totaal los staan van het respect wat ik voor Dick heb.
Ik ken Dick als drijvende kracht achter HHP en reken Dick dan ook tot de categorie echte schaker.
Dat ik links en rechts mijn communicatie naar Dick handiger had kunnen doen en betere keuzes had
kunnen maken, staan totaal los van mijn bewondering voor Dick.
Overigens was, nadat we de handen hadden geschud, Dick een toffe peer.
Als arme student deed ik weer eens een seizoen mee bij HHP, toen in het Maerlant College.
Ik kreeg altijd teveel gratis bier van Dick in mijn handen gestopt.
Dick kon het ook niet laten me een beetje goedlachs te jennen dat ik dat seizoen v
erloor van Bram Nederlof. Dat kreeg ik elke week te horen.
Het was ook het enige wat Dick kon zeggen, want ik won dat seizoen met 27 uit 28. ;)
Compleet toevallig bezocht ik op 3 oktober het Max Euwe centrum, waar compleet toevallig een aantal
HHP'ers het jubileum van de club vierde. Het eerste wat ik tegen dit clubje oud bekenden zei "
was; "ik mis Dick!". Ruud Bosch vertelde me dat Dick al een afspraak had die dag.
Jammer, want ondanks dat Dick en ik wat dalen hebben gehad, waren de pieken altijd hoger!
Tot slot wil ik Dick bedanken voor al zijn inzet voor de HHP Jeugd, zijn inzet voor alle toernooien,
waaronder de Grand Prix jeugdseries. Misschien is uiteindelijk mijn persoonlijke Grand Prix dat
Dick me schaak etiquette heeft bijgebracht. Qua niveau was ik al snel sterker dan Dick,
maar ik maakte teveel schaak-faux-pas. Tegenwoordig woon ik in Oosterhout Gelderland,
tussen de sterke schaaksteden Arnhem en Nijmegen in, waar meerdere sterke clubs zijn.
Toen ik daarheen verhuisde kwamen de lessen van Dick weer bovendrijven.
Ik besloot externe competitie te gaan spelen, bij de club waar ik ook intern speel.
Ik werd zelfs nog opgebeld door een andere club of ik in hun team wilde, maar ik deed het niet.
Ik heb daar 20 jaren geleden fouten mee gemaakt en het is nu tijd voor betere keuzes.
Bedankt Dick!
Groetjes,
Jaap Amesz
(gelukkig heeft Dick deze mooie brief van Jaap nog kunnen lezen)